تو منو تنها نذار ای خدا ، خداااااا

بسم الله الرحمن الرحیم

یادش بخیر اون موقع ها که سریال متهم گریخت میداد من دبیرستان بودم

جوون , جاهل و فراری از درس !

اون موقع ها اوج بدبختیامون بود یادمه ماه رمضان بود که متهم گریخت رو میداد و ما همچنان با چراغ خاموش افطار میکردیم و متهم گریخت رو میدیدم  , دنیایی داشتیم امیزه ای از غم و شادی

حتی ایفون رو درست سرجاش نمیزاشتیم تا صدای زنگ طلبکارا رو نشنویم...

سریال متهم گریخت تنها چیزی بود که تو اون دوران به ما ارامش میداد و میتونست کمی از بلایایی که پدر پزشک و معتادم سر ما اورد رو جبران کنه اونم فقط برای سیو پنج یا چهل دقیقه ...

اون موقع ها طرفدار پدرم بودم اما هرگز فکرشو نمیکردم که ده دوازده سال بعدش یعنی امروز همچین بلایایی سر ما و دیگرون بیاره

سریال متهم گریخت رو هیچوقت یادم نمیره و از اون روز تا حالا شاید صدها بار دیده باشم

از اون موقع تا حالا این شعرش همیشه تو ذهنم بود و ضمضمه میکردم چون دقیقا وصف حال ما خونده بود :

توی این شهر شلوغ یه آشنا کنارم نیست ، حتی یه سرپناه واسه قلب بی قرارم نیست

Your browser does not support the audio element.